EX 76-263 Rotterdam, Zonnetrap

Beschrijving van het plan

De Zonnetrap is een uitwerking van het concept ‘Biopolis’ van het echtpaar Hartsuyker. Biopolis was een plan voor een satellietstad
in de Noordzee. Het plan voorzag in een stad met trapsgewijs oplopende woonlagen en integratie van wonen, recreatie, werken en vervoer. Biopolis was een kritiek op het functionalisme en de rigide functiescheiding. Midden jaren ‘60 was men aan het zoeken naar oplossingen voor de verwachte bevolkingsgroei (20 miljoen inwoners
in 2000!), die ten koste zou gaan van de open ruimte als men in laagbouw bleef bouwen. Het concept vormde de basis voor een gewonnen prijsvraag in 1970, voor een bejaardencomplex ter ere van het 50-jarig bestaan van tuindorp Vreewijk. Mede omdat de gemeente zich geen raad wist met de vergunningenprocedure voor het mixed-use programma duurde het tot 1979 voor dat project werd opgeleverd.

Het gepredikeerde plan is gesitueerd op een terrein in het hart van de wijk Lombardijen te Rotterdam. Het programma omvat 179 woningen (69 kleine woningen, 101 grotere woningen en 9 hoekwoningen), een aantal gemeenschappelijke voorzieningen, maar ook verhuurbare ruimten zoals kantoren, ateliers, en winkeltjes.

Het gebouw is samengesteld uit 3 aan elkaar geschakelde blokken van respectievelijk 5, 7 en 10 bouwlagen. De woningen zijn trapsgewijze gestapeld en hebben elk een ruim terras. De ontsluiting van de woningen vindt plaats via binnengalerijen of gangen. De hoofdentree bevindt zich in de rustige oksel van de noordzuid georiënteerde vleugel. Deze heeft een brede, hoge vide met lichtstraat en aan beide zijden woningen. De middenruimten met binnengalerijen van de 3 vleugels lopen in elkaar over, maar onderscheiden zich door andere geometrische vormen en kleuren. Een tweede, kleinere hal met een nevenentree vormt de toegang tot de verschillende kantoorruimtes.

De woningplattegronden zijn volgens hetzelfde rondloop-concept ontworpen als de at Keizershof in Arnhem (EX 68-001). Rondom een centrale kern met badkamer en berging liggen de woonkamer, eethoek, keuken en slaapkamers. De 2-kamer woning voor 1 persoon meet 56m2, de 3-kamerwoning 70 m2. Deze heeft een extra ‘tussenkamer’ tussen woonkamer en slaapkamer aan het balkon.

De betonnen constructie is afgewerkt met metselwerk gevelvlakken met houten afwerkingen in de woningen. Tussen de stalen balkonafscheidingen zijn grote prefab betonnen plantenbakken opgenomen.

Reden van predicering

Volgens de commissie vormt het plan een voorbeeld van goede vernieuwing op het gebied van de bejaardenhuisvesting.

De experimentele elementen is dit project worden gevormd door
het woningtype en de woonvorm. Voor de plattegrond betrof dat
de rondloop rond een kern in combinatie met het brede balkon. En met de woonvorm werd gedoeld op de terrasvormige stapeling die
in een plastische verschijningsvorm resulteerde, die goed op zijn
plek leek in de omgeving. De inwendige hal werd omschreven als
een boeiend ruimtelijk geheel, die overigens eerder indrukwekkend dan herbergzaam zou zijn. Een aantrekkelijk aspect vormde de functiemenging van woningen met een aantal ook voor niet-bewoners bestemde voorzieningen. Een mogelijk isolement van de bejaarden zou hiermee verminderd kunnen worden.