EX 78-315 Maastricht, Boschstraatkwartier

architect samenwerkende bureaus Boosten en Sigmond
opdrachtgever woningbouwvereniging St. Mathias
realisatie 1978 – 1980
adres Veerlinxstraat, Hoog Veerlinxstraat, Antonietenstraat, Coxstraat, Maastrichter Pastoorstraat, Maastricht
programma 65 woningwetwoningen en 266 premiekoop- woningen

Beschrijving van het plan

In de jaren ‘50 was voorzien in sanering en uitbreiding van de ‘City’ met een grote vierbaansweg en ruimte voor parkeren in dit vervallen gebied van de Maastrichtse binnenstad. Net als elders werden deze plannen na protesten herzien in de jaren ‘70. Geïnspireerd door het afstudeerproject van architect Jan Dautzenberg, werden de plannen ontworpen door de architecten Theo Boosten en Peter Sigmond, die in deze periode een korte tijd een samenwerkingsverband hadden. Het stedenbouwkundig patroon van het plan is geënt op de vroegere situatie en sluit aan op het weefsel van de bestaande binnenstad.

Het plan bestaat naast het gepredikeerde deel uit een aantal blokken in de vrije sector. Onder het geheel is een parkeergarage, overdag voor bezoekers van de binnenstad en ‘s avonds voor de bewoners. De 65 huurwoningen zijn samengevoegd tot een U-vormig bouwblok dat in hoogte varieert van 3 tot 5 bouwlagen met een kap. Om een zo groot mogelijke dichtheid te kunnen bereiken zijn smalle, diepe woningen ontworpen, waarbij de grootte varieert van 1 tot 4 slaapkamers. De toegangen van de woningen bevinden zich òf aan de straat (aan beide zijden van het blok) óf aan een ‘binnenstraatje’ op de vierde woonlaag.

Bijna alle woningen die vanaf het straatniveau worden ontsloten zijn maisonnettes. In het brede deel van het blok liggen deze maisonnettes rug aan rug. Met een diagonale ontsluiting ligt de slaapverdieping van de ene woning steeds boven het woongedeelte van de andere woning en heeft dus van 2 kanten zon. Aan het binnenstraatje op de vierde woonlaag liggen enkele appartementen en verder maisonnettes in 3 typen. De meeste maisonnettes hebben een entree met slaapkamer en badkamer op het niveau van het binnenstraatje en ligt de woonkamer met keuken een verdieping lager. Sommige types hebben nog extra slaapkamers op deze laag. De woonkamers bevinden zich afwisselend aan de ‘voorzijde’ of ‘achterzijde’ van het bouwblok. De andere maisonnettes ontwikkelen zich vanaf het woonstraatje gewoon in de hoogte. Alle woningen beschikken over een privé-buitenruimte in de vorm van een terras, balkon of loggia.

In de architectuur sluit het plan aan op het beeld van de Maastrichtse binnenstad met haar hoge stadshuizen. Naast de variërende hoogte is dit bereikt door de toepassing van steile zadeldaken met kopgevels opgetrokken tot boven het dakvlak: een brandweereis uit vroegere tijden die overslaand vuur moest voorkomen, en de toevoeging van dakkapellen en erkers.

Reden van predicering

Het experiment valt onder het thema II: ‘Nieuwbouw in oudere woonmilieus’ van het subsidieprogramma.

De experimentele elementen in het plan zijn tweeledig: Door de toepassing van een minimaal aantal ontsluitingsniveaus – alleen op
de begane grond en op de derde verdieping – is een hoge dichtheid bereikt. Het tweede element is de opbouw van de woningen met woonkamers aan beide zijden van het bouwblok die zo gelijkwaardig worden. Daarvoor zijn 2 experimentele woningtypen gebruikt: de rug-aan-rug maisonnettes met een verticaal-diagonale opbouw
en de maisonnettes met de entree aan het binnenstraatje en het woongedeelte een verdieping lager. Beide elementen worden als voorbeeld voor andere binnenstadsprojecten genoemd. Verder is er veel waardering voor de manier waarop met de vormgeving en massa- opbouw is ingespeeld op het speci eke karakter van de Maastrichtse binnenstad. Het predicaat geldt alleen de woningwetwoningen.