EX 70-075 Nijmegen, Hippe Hoogbouw

Beschrijving van het plan

De wijk Weezenhof is onderdeel van Dukenburg, het stadsdeel waar Nijmegen haar uitbreiding realiseerde vanaf 1966. Dukenburg is een oud landgoed en had als voordeel ten opzichte van andere locaties
dat er maar één eigenaar was waar de gemeente zaken mee hoefde
te doen, ondanks de relatieve afstand tot het centrum. De sprong over de Waal was nog te groot. De eerste 4 wijken werden in hoog tempo in een stempelstructuur gebouwd in 1967-1969. De wijk Weezenhof (vanaf 1971) wijkt in veel opzichten af van de andere wijken. Ze is de op een na grootste wijk en heel ruim van opzet, met straten die zich in een boomstructuur steeds verder vertakken. De hoogbouw is gesitueerd bij de entree van de wijk, voor het winkelcentrum en de andere voorzieningen.

Uit de Gelderlander 1 juli 1969: “Straks zal hippe hoogbouw, in vele kleuren, met leuke doorkijkjes, en het geheel op een gigantische grasmat, de dreigende monotonie van de bouw van Groot Dukenburg onderbreken.” De enthousiaste woningverenigingdirecteur meldt: “We willen eens proberen of het op een andere manier niet leuker, niet leefbaarder wordt. Dit project zal een prachtige sky-line vormen. Geen plek hetzelfde. Dit wordt geen starre bouwhoek, maar een levendig en speels geheel, waarin veel met kleur gewerkt wordt. Wij vinden dat de nieuwe wijken wat al te monotoon worden. Neem nou dat dure groen? Wat zie je daarvan terug? Een grasveldje omringd door vier straten

en dat is alles. In ons project staan de ats op een geweldig grote grasmat, die op sommige punten wel 200 meter lang kan zijn. Daar kunnen de atkinderen spelen. De auto’s hebben we samengebracht op een plein tussen de ats. Bovendien komen we met nog een stunt: de bewoners krijgen inspraak. Wij sturen ze straks plattegrondjes met 3 mogelijkheden.” Dat betrof de keuze voor een open, half-open of gesloten keuken. Het idee werd na overleg met de commissie nog uitgebreid: de wanden tussen de woonkamer, slaapkamer en keuken waren verplaatsbaar.

Het plan omvat 15 woongebouwen met een portiek, in hoogte variërend en opbouwend vanaf naast gelegen eengezinswoningen:
3, 6, 9 en 12 woonlagen op een onderbouw. Elk portiek omvat
per woonlaag 2 vierkamerwoningen en 1 tweekamerwoning, een
zgn. vrijgezellen at. Langs voor- en achtergevel zijn balkons, bij de woonkamers inspringend tot een totale diepte van ca. 1,60 m waardoor een goede beschutting en privacy wordt geboden. Op het beton van de gevels was een kleurenpatroon aangebracht.

Reden van predicering

“Het plan als geheel levert zoveel positieve gezichtspunten op en steekt zo gunstig af t.o.v. de ‘normale’ etagebouw dat toekenning van het predicaat ‘experimenteel woningbouwproject’ gerechtvaardigd is”, aldus de Adviescommissie. Het betreft daarbij de indeling van de woningen zelf, de koppeling tot ‘drei-spanner’, de schakeling daarvan, de wisselende bouwhoogte en ook de totale stedenbouwkundige groepering. Er zijn wel wat opmerking op de indelingsmogelijkheden van woonkamer van de vierkamerwoningen, maar de commissie accepteerde dat daar, door het vergevorderde stadium van de voorbereiding, niet meer aan tegemoet kon worden gekomen.

Het experiment met inspraak – de stunt, volgens de woningbouwvereniging – wordt niet genoemd in de toelichtende tekst op de toekenning van het predicaat.